Het Lieve Meisje en de Rebelse Meid

Voor me zit een onzekere vrouw van ca. 45 jaar. Maar ook een spontaan, nieuwsgierig en springerig meisje van 16, dat u tegen me zegt. Ze giechelt. Het is innemend, maar ze voelt zich er kleiner door. Ik wijs haar er op. “Nu doe ik het weer! En ik had me zo voorgenomen dat niet te doen!”

Op het werk wacht ze net zolang met een opmerking tot een ander die maakt. “Dan denk ik: zij zegt het toch veel beter.” Maar van binnen voelt ze: “Dat wil ik ook!”. Ik snap waarom haar manager haar gestuurd heeft: ze houdt zoveel creativiteit en daadkracht binnen. Waarom maakt ze zichzelf zo klein?

We doen een schaalwandeling. 1 staat voor ‘wat ik doe is afhankelijk van anderen’, 10 staat voor ‘wat ik doe, bepaal ik zelf’. Ze geeft zichzelf een 3,5 en ik vraag haar daar plaats te nemen. Zodra ze er staat komen er tranen. Verdriet en boosheid naar zichzelf. “Ik ben toch wel meer waard! Waarom gun ik mezelf geen 7?”

Ik teken een grote koek en vraag haar welk deel ervan voor haar is. Ze verrast me door gretig de hele koek te nemen - “Ik hou wel van koekjes!” Maar direct schrikt ze van haar eigen spontaniteit: “Of had ik het met jou moeten delen?”. Alsof ze naar voren stapt en direct weer terug.

We geven de beide gedragspatronen een naam: Het Lieve Meisje en De Rebelse Meid. De Rebelse Meid laat zich zien, wil gehoord worden en meer uit haar leven halen. Het Lieve Meisje zorgt ervoor dat ze zich goed gedraagt, niet in de weg loopt en geen problemen veroorzaakt.

In haar levensloop treedt Het Lieve Meisje meer en meer op de voorgrond. De Rebelse Meid botst met een ongelukkige vader met een drankprobleem. Het is onveilig. “Ik was heel boos op mijn vader omdat ik zijn vertrouwen niet had. Dat draag ik nog steeds met mij mee en komt naar boven als ik een gesprek voer met mijn vader, maar ook met collega’s. Dan kies ik voor de gemakkelijke weg door mijn mond te houden in plaats van op te komen voor mijn mening.”

We bespreken hoe ze De Rebelse Meid meer mee kan nemen in haar werk, vooral op momenten dat het spannend is. Ik vraag haar wie in haar familielijn goed was in opkomen voor zichzelf en krijgen waar je recht op hebt. Dat weet ze wel. Dat is de oma van wie ze haar tweede naam heeft. Oma is nog vaak in haar gedachten en wordt haar inspiratie en hulpbron. Op het werk beleeft ze een doorbraak. Ze doet een korte presentatie voor 200 collega’s. Later organiseert ze een Kerstevenement en spreekt ze onvoorbereid haar collega’s toe. Wat ze vroeger thuis niet kon krijgen, oogst ze nu: bewondering en waardering. Ze geniet er met volle teugen van.

Afbeelding: First Day to School - Erik Johansson