Loslaten als het spannend wordt

Wat kan ik hem vertellen over leidinggeven dat hij zelf niet al weet? Midden 40, scherp, aanwezig, gedecideerd. Knippert veel met zijn ogen. Is dat ongeduld, of projecteer ik mijn onzekerheid op hem? Waar kan ik contact met hem maken?

Als programmamanager schiet hij onder druk de inhoud in. Stelt hoge eisen en wordt daardoor een minder leuke versie van zichzelf. Keihard werkend om elke fout te voorkomen, waarbij de relatie op het tweede plan komt. Zo wil hij het niet meer. Het kost hem zijn werkplezier en hij ondermijnt het succes van het programma.

Die hoge eisen kent hij. Van zijn moeder. Die had een verantwoordelijke maatschappelijke functie waarin geen ruimte was voor fouten. Een sterke drijvende kracht. In zijn innerlijk beeld is zijn moeder hem heel nabij, terwijl zijn vader meer op afstand is. Waar staat die afstand voor? Zijn vaders huidige broze gezondheid. Maar bij nadere beschouwing ook voor het feit dat hij altijd al het goede voorbeeld gaf in ruimte en vertrouwen aan anderen geven.

We doen een opstelling met vloerankers. Daarin komt de mannenlijn naar voren: opa, vader, hijzelf en zijn eigen zoon. Wat grootvader en vader hebben meegemaakt, beschouwt hij analytisch. Maar als zijn zoon in de opstelling komt, verandert zijn perspectief. Hij wordt zich ervan bewust hoe zijn zoon tegen hem opkijkt en ook die torenhoge verwachtingen ervaart. Dat raakt hem. Zelf heeft hij jarenlang geworsteld om aan de verwachtingen van zijn ouders te voldoen.

Ineens is duidelijk in welke polariteit hij zoekende is: beschermen versus loslaten. Zowel in werk als privé is hij geneigd hard mee te sturen voor het beste resultaat. Ik vraag hem afbeeldingen te zoeken bij de polariteit. De volgende sessie komt hij met twee foto’s. Op die voor loslaten, speelt zijn zoon in de branding. Het is spannend, omdat de zee hem mee kan sleuren, maar hij heeft vertrouwen. Op de tweede foto ligt zijn zoon in een betonnen buis. De focus ligt op hem, hij staat in het middelpunt. De ruimte die hij heeft is beperkt. Er is rust en bescherming tegen de buitenwereld. Maar ook weinig energie.

Hij realiseert zich dat hij juist moet loslaten als het spannend wordt, in plaats van te controleren en te sturen. Precies zoals zijn vader hem dat heeft voorgedaan. Dat heeft hem veel zelfvertrouwen gegeven.

Nu hij dit bewust ervaart, kost het hem weinig moeite dit in de praktijk te brengen. Hij geeft zijn medewerkers meer de kans om zich uit te spreken voordat hij zelf iets zegt. Daardoor kan hij meer waarde toevoegen en ontstaat er bij de anderen meer commitment.

Alles bij elkaar zijn het maar kleine aanpassingen in zijn gedrag. Maar het kost hem veel minder inspanning. En de resultaten en het werkplezier zijn veel groter.