Kun je iemand fixen?

Nee, en dat moet je ook niet willen.

“Fix you” van Coldplay. Het is een prachtig nummer. Dit jaar komt het zelfs direct onder Bohemian Rhapsody op plek 2 in de Top2000. En toch moeten we niet denken dat we een ander kunnen ‘fixen’.  

Als ik jou ga repareren, zeg ik eigenlijk dat je gebroken bent. En dat je het zelf niet kunt.

Het aanbod om te ‘fixen’ komt uit een goed hart, maar ook uit een verkeerd begrip van wat echte steun is. Je probeert iemands pijn weg te nemen, omdat die je ongemakkelijk doet voelen. Maar daarmee zeg je eigenlijk: Jij kunt dit niet aan, dus ik zal het voor je doen. 

Ook geeft het een vals gevoel van superioriteit: ik kan jou redden. Als de ander daar in mee gaat, zink je samen weg in het moeras van de #dramadriehoek. Waarmee je onbedoeld de rol van de ander als hulpeloos slachtoffer versterkt. Dat is niet waar echte verandering begint.

Mensen kunnen niet worden ‘gefixt’. Niet door hun partner, niet door hun collega’s, en ook niet door hun coach.

Wat werkt dan wél? Er zijn. Geduldig luisteren. Geen oplossingen aandragen, maar vragen stellen die helpen de eigen antwoorden te vinden. Een spiegel voorhouden. Laten ontdekken dat ze meer mogelijkheden hebben dan ze misschien dachten.

Het vraagt tijd, moed, en het verduren van ongemak. Maar echte verandering komt niet door redding; die komt uit eigen kracht.

Dus of je nu coach, vriend of collega bent: wees geduldig, wees aanwezig, bied steun, maar probeer niet te fixen. Het beste wat je kunt bieden, is een veilige ruimte om de eigen kracht te ontdekken. Die ander is sterker dan je denkt.

En natuurlijk kun je gerust genieten van “Fix you” van Coldplay. En van 1999 andere nummers van liefde, pijn, kracht, verlies, troost en hoop.